zo kan het ook

Er is in de loop van de jaren heel wat veranderd in de levering van hoortoestellen; KNO-artsen schreven in het verleden bindend voor: dat betekende dat je op recept een hoortoestel, een in-het-oor of een achter-het-oor toestel van een bepaald merk van een bepaald type voorschreef. En wij KNO-artsen kregen regelmatig een audicien op bezoek die de nieuwste toestellen kwamen presenteren, met alle technische specificaties, toeters en bellen. En dan waren wij weer helemaal up to date om een goede en verantwoorde keuze te maken. Met de komst van de digitale toestellen en de verdere ontwikkelingen was het voor de KNO-arts met de beste wil van de wereld niet meer bij te houden en werd het principe van het bindend voorschrijven toch wel verlaten. En eerlijk is eerlijk, ieder zijn vak; een audicien verstaat zijn vak, weet wat er op de markt is, welk toestel geschikt is voor welke patiënt en kan deze dan ook digitaal instellen. En dan kunnen wij KNO-artsen ons verder bezighouden met de keuze van behandeling van de slechthorende patiënt; is een operatie nog mogelijk of wordt het een hoortoestel ?. Deze werkwijze en verdeling van taken is nog te bevatten, maar de keuzes die de audicien met de patiënt maakt mede gestuurd door de zorgverzekeraars zijn gebaseerd op categorieën en dan wordt het al erg ingewikkeld. Je komt in een oerwoud van regels en algoritmes . Categorie 1 is het simpelste toestel en categorie 5 het meest geavanceerd voor de zeer lastig in te stellen gehoorverliezen. En niet alles wordt volledig vergoed, en bepaalde toestellen helemaal niet, of ze moeten voorgeschreven worden door een audiologisch centrum, kortom deze simpele KNO-arts uit Delft is afgehaakt.

Hoe anders is het hier in Suriname.  Vanochtend aardig druk op de poli, blijkbaar zijn de berichten doorgekomen dat er weer een KNO-arts gearriveerd is. Er komt een oude dame van 84 jaar met een prachtige hoed op binnen, vergezeld door haar kleindochter. In de status lees ik dat zij al eerder was gezien door mijn voorganger, die een door ouderdom veroorzaakt gehoorverlies had gediagnostiseerd . Patiënte wil weten of een hoortoestel nog wel zin heeft. Ik bekijk hoor trommelvliezen en meldt dat die er fantastisch uitzien. “Als trommelvliezen van een dame van 30 “ zeg ik en een dikke schatterlach vult de kamer. Ik vraag of de assistente even een audiogram kan maken om te kijken of het gehoor achteruit is gegaan. Intussen heeft de kleindochter twee hoortoestellen uit haar tas gehaald. Een zit nog volledig in de verpakking; niet een chic doosje maar een verpakking van dik plastic (waarschijnlijk made in China) Ze waren opgestuurd vanuit Nederland met batterijen erbij. “Van het kruitvat”, zegt ze. De batterijen zijn niet de juiste en op de poli weet zuster Chakita nog wel een pakje “13” te vinden; de juiste batterij. Ik leer nog eens wat. En ja hoor batterij erin en het toestel doet het. In de verpakking zijn drie universele dopjes bijgeleverd die in een smartphone snoer niet zouden misstaan. Even de maat nemen in het oor van de patiënt , aansluiten op het toestel en in patiënt haar oor gedaan. Ze is blij en vraagt: ”Iets zachter, kan dat dok?”

Later zoek ik het apparaat op via internet : “Hoorhulp voor volwassenen , tot maximaal 40 dB versterking  voor …. € 9,99 bij Lidl . Zo kan het ook.