instrumenten in zakjes

De eerste dag aan het werk. Om 7.15 uur tussen de buien door naar het ziekenhuis gefietst voor de overdracht om 7.30 uur. In een rap tempo passeren ruim twintig patiënten de revue. Veel interne problematiek; heel veel Surinamers hebben diabetes en /of  hypertensie met alle gevolgen van dien. Een ander probleem is toch wel de alcoholconsumptie; de ambulance die we gisteren passeerde was op weg naar Paramaribo met een multitrauma patiënt. Hij was van een tractor gevallen en waarschijnlijk met armen en benen tussen de ‘spaken’ van de tractor terecht gekomen. Beide armen en linkerbeen gecompliceerd gebroken en nog wat 'minor' ellende ; in Nickerie onvoldoende mogelijkheden voor behandeling, dus met de ambulance naar het AZP (Academisch Ziekenhuis Paramaribo). Oorzaak van dit dramatische ongeval was alcohol.

Na het ochtendrapport wacht een overvolle poli ………. maar nee. Als ik de binnenplaats op loop vrees ik voor het ergste. Grote drommen met polipersoneel staan samengeschoold. Ik zie de twee polizusters die de KNO-poli vorig jaar bestierde. Na een hartelijk welkom met de nodige grappen en grollen komt het hoge woord eruit: ze staken. Exacte oorzaak laat zich raden, maar het feit dat er telefonisch contact is met de minister en naar verluidt ook met de vicepresident zal het wel niet over het weekmenu of de kleur van de lakens gaan. Ik trek me terug op de poli om eerst maar weer eens alle papieren en alle formulieren te lezen. Elk ziekenfonds heeft zijn eigen receptpapier en röntgen aanvraag hetgeen een enorme hoop aan papieren veroorzaakt.  Dan komen er twee dames binnen, een patiënt en een medewerker van het ziekenhuis . Ze weten dat er gestaakt wordt, ze weten dat DOK het druk heeft, ze weten dat dit niet de gebruikelijke gang van zaken is, maar ze hebben een verwijsbrief en of DOK toch even in de oren wil kijken. Natuurlijk, geen probleem want het motto van het ziekenhuis is …

In de unit ligt 0,0 instrumentarium (??) maar de microscoop werkt, ik vind 2 wegwerp oortrechters en een stemvork dus basale oorheelkunde is uitvoerbaar. Alles ziet er goed uit en patiënt gaat gerustgesteld en tevreden huiswaarts. Morgen moet ze “even” naar Paramaribo voor controle na een dotterprocedure: 4,5 uur heen, wachten in een wachtkamer, consult van 10 minuten en 4,5 uur terug. Je moet er niet tegenop zien anders heb je zo nog meer coronair lijden!  

Wel is duidelijk geworden dat er wat instrumenten missen en na wat zoekwerk vind ik het. In een kast die op slot is (de dames hebben hun handtassen erin gezet) liggen alle instrumenten, allemaal ingepakt in zakjes. Na het vertrek van de laatste KNO-arts is al het instrumentarium naar de sterilisatieafdeling gegaan en stuk voor stuk in plastic zakjes steriel verpakt.

In Nederland zouden we dat - voor zover het een buitenpoli betreft - ook zo doen, maar dan dubbel verpakt, instrument in zakje in zakje. Dus daar is hier in Suriname beter over nagedacht. Na alles uitgepakt te hebben ziet de unit er top uit, klaar voor het spreekuur. Alleen de keelspiegels laat ik in de steriele verpakking; keel spiegelen heb ik in een grijs verleden wel geleerd maar doe ik in Nederland zelden omdat het zo eenvoudig is met een flexibele scoop ( ‘het slangetje’ alias 'de dropveter') te kijken. En dat kan in Nickerie ook.

Net als ik klaar ben met uitpakken en de unit op orde maken komen de polidames binnen. De staking is nog niet over; om 13.00 uur volgt er uitsluitsel over de beraadslagingen. Vervolgens volgt een uur lang uitermate gezellig gebabbel waarbij alle roddels van het ziekenhuis de revue passeren. Om 11.45 stap ik op het fietsje naar huis. De chirurg en cardioloog zijn ook al terug. Ook zij geen poli. Morgen nieuwe kansen.