het is een kleine wereld

Het is zaterdag, ‘uitslapen’! Dat betekent in plaats van 6.30 klaarwakker en eruit nu 6.30 uur klaarwakker en een half uurtje blijven liggen. Even op de fiets naar de stad om bij de Chinese bakker kadetjes te halen. Het lijkt wel of de bakker de hele dag staat de bakken, want op welk moment van de dag dat je komt zijn de broodjes nog warm. Kan natuurlijk ook wel zijn door de warmte in het algemeen, maar ze zijn wel kakel vers. Broodjes gesmeerd, drinken in de rugtas en op de fiets ‘de polder ’in. Nieuw Nickerie wordt omgeven door polders;

Europolder, van Pettenpolder, Clarapolder en de Corantijnpolder genoemd naar de gelijknamige rivier die aan de polder grenst. Aan de andere zijde van de rivier ligt Guyana wat te bereiken is met een pontje. Sinds 2011 is er het voornemen om een vaste brugverbinding aan te leggen tussen Suriname en Guyana waarvoor Ballast Nederland destijds een opdracht kreeg om een plan hiervoor te maken. Tien jaar na dato is er nog geen brug en is Papagaaieneiland in de Corantijnrivier waar de brug overheen zou moeten komen nog ongeschonden. Reden voor deze vertraging is niet bekend.

papagaaieneiland

De polder doet denken aan het Groene Hart doch zeker met verschillen; in het Groene hart vind je geen klapperbomen, rijstvelden, Bruynzeel huizen en mooie vogels en bloemen. Wel is het uitgestrekt en vlak. We rijden naar het einde van de Zeedijk ( Jazeker, niet alleen in Amsterdam) en eten onze broodjes bij het Corantijnstrand.

Het ( bovenstaand ) gebouwtje wat we passeren belooft veel, maar een strookje zand van 10 bij 1 meter is ongeveer het synoniem voor strand .

Corantijnstrand.

Langs de Zeedijk

teruggefietst naar Nickerie en tapbiertje op het terras van de Residence Inn. ’s-Avonds gezellig bij de radioloog en echtgenoot op de veranda pizza gegeten, overgoten met een biertje.  De orthopeed is ook gearriveerd dus de club is nu compleet.

Zondagochtend even naar het ziekenhuis gereden om een familiegesprek te hebben met een opgenomen patiënt en zijn zoon. Niets ernstigs, maar wel plezierig als een ieder begrijpt wat de situatie is en wat het plan is. Het is stil in het ziekenhuis, er liggen niet veel patiënten op de zalen. Bij thuiskomst even kopje koffie en op het fietsje naar Lounge Cafe Zeedijk. De naam zou in Amsterdam wilde gedachten oproepen, maar hier is het café ín verband met COVID gesloten.

.Althans dat lijkt zo. Even langs het gebouw naar achter gereden, alwaar zich een klein paradijs bevindt. Een prachtig terras met een zwembad en een appartement gebouwtje. De eigenaar en eigenaresse ontvangen ons vriendelijk en het biertje op het terras smaakt prima. Het staat ons vrij om een duikje in het zwembad te nemen. De eigenaresse komt even een praatje maken met ons; haar echtgenoot komt uit Nickerie, zij uit Nederland maar is in 2011 naar Suriname gekomen om samen met haar man het Lounge Cafe verder uit te breiden. Ze had altijd in Den Haag gewoond (he een klik ) en heeft jaren gewerkt op het lab in het Reinier de Graaf !!! Een hele grote klik; wat een kleine wereld!!! Met vereende krachten hebben ze nu een fantastisch zaak opgebouwd; vooraan het Lounge Caf , in non-COVID tijden een gezellig (dans) café met mogelijkheid voor feesten en partijen met vanaf het terras een fantastisch uitzicht over de oceaan en achter een prachtig zwembad met terras en verschillende gloednieuwe studio’s en appartementen. Het ziet er allemaal prachtig uit. En nu maar hopen dat de COVID-ellende snel over is en dat een ieder dit plekje gaat vinden. THE PLACE TO BE .