regelgeving in de zorg

15 juli 2021 - Nickerie, Suriname

De aanslag op Peter R de Vries roept de herinnering op aan 2002. Pim Fortuyn was een reizende ster aan het firmament van de Haagse politiek. Hij had een recht-toe-recht-aan verhaal dat veel mensen wist aan te spreken. En met name de quotes, die hem duidelijk door de werkvloer waren ingegeven, over de als maar toenemende regelgeving in de gezondheidszorg waar toch een einde aan moest komen, gaven bij de medewerkers in de zorg hoop voor de toekomst. Deze hoop werd hard de grond ingeboord door een laffe daad, die net als Peter R de Vries ook Pim Fortuyn de mond snoerde.  Het eerste kabinet Balkenende besefte dat er toch iets moest met het gedachtegoed van de Lijst Pim Fortuyn. Het kabinet Balkenende I met de LPF in haar gelederen vond dat de regelzucht en bureaucratie over de hele linie moest worden teruggedrongen. In 2003 (de LPF was zonder Pim toch niet echt een bestuurderspartij) is ‘minder regels’ zelfs onderdeel van de titel van het regeerakkoord van het kabinet Balkenende II. Sindsdien heeft het inperken van de regeldruk telkenmale op de politiek agenda gestaan. En wat is ervan terechtgekomen? De digitale systemen zijn ons niet tot hulp, maar bepalen steeds meer hoe we moeten werken. Pop-ups over niet ingevulde vinkjes, tekst vlakken of getallen houden ons van het werk waar het echt omgaat namelijk patiëntenzorg. Hele volksstammen neuzen (lang leve de AVG) in medische dossiers of alle codes wel goed zijn ingevoerd, want bij de zorgverzekeraars en overheidsinstanties zijn ook hele volksstammen bezig om deze gegevens weer te controleren. Alles vanuit een ongegrond en irrationeel soort van wantrouwen. Geen idee hoeveel procent vinkjes, codes of getallen er verkeerd wordt ingevuld, maar alles wat wel goed wordt genoteerd is een veelvoud hiervan.

Hoe anders is het hier. Ik begin er nu wat aan te wennen, alle formulieren die ik moet paraferen en codes die ik moet invullen. Van elke patiënt op de poli komt er een garantiebrief van de huisarts, goed voor 1 en maximaal 2 consulten. Bij elk consult of het nu een eerste of een herhaalconsult is, moet een diagnosecode en een verrichtingencode worden ingevuld, en vergeet dan niet de paraaf te zetten, want de administratiezuster is onverbiddelijk. Dan heeft elke zorgverzekeraar in Suriname, en dat zijn er 4 of 5, zijn eigen receptpapier, en eigen röntgenaanvraagformulier, wat ook weer een bezoek van zuster van de administratie oplevert als de aanvraag op het verkeerde papiertje staat (en vergeet de paraaf niet). Dan willen de patiënten graag voor de werkgever een door de dokter getekend attest, dat zij op consult zijn geweest. Ook dat levert een bezoek van zuster van de administratie op omdat ik de naam niet juist heb overgeschreven zoals zij het in haar hanengekrabbel op de patiënte status heeft gezet. ‘’Staat hier nu een i of een e?”. Ze kan er wel om lachten en heeft begrip voor de situatie. Een geluk : de naamstempel van de dokter heeft zij in haar beheer  zodat ik daar niet over hoef te denken en zij er lustig op los kan stempelen.

Volgende week staat er een bijholten operatie op het programma, en nu er toch weer een radioloog is zou het toch wel prettig zijn als er van tevoren nog een CT-scan gemaakt kan worden. De radioloog, aldus gevraagd op het ochtendrapport, is akkoord. 'Tja hoe heette de patiënt ook alweer?'. Muntje zal vast vallen, dus eerst maar mijn OK programma afmaken, wat overigens uitermate soepel verloopt. Met het röntgen formulier (geen idee of ik het juiste heb, ik weet geen naam van de patiënt laat staan een ziekenkostenverzekeraar), loop ik naar de poli van de gynaecoloog , waar vandaag (omdat ik op de OK sta) mijn poliassistentes hem tot hulp zijn; 3 vrouw sterk voor 1 gynaecoloog. Doorgaans hebben zij een geweldig geheugen wat namen betreft,  maar nu moeten zij ook het antwoord schuldig blijven. ‘Maar er is toch wel een lijst met namen naar de OK gegaan’, probeer ik in mijn onschuld, maar nee dat werkt niet zo. De papieren zijn eerst naar ja wel de administratiezuster gegaan, en daarna naar de afdeling Opname en dan naar de afdeling Preoperatieve screening. Eerste maar naar de afdeling Opname, die van niets weten. Stom van mij ik had ook eigenlijk eerst mijn steun en toeverlaat , mijn administratieve alom controlerende duizendpoot moeten vragen. Letterlijk en figuurlijk kan je echt niet om haar heen, en als ik het probleem heb uitgelegd schuifelt ze met mij mee naar de afdeling Preoperatieve screening waar de naam uit een of ander Excel bestandje wordt getoverd. Mooi dan kunnen we morgen de patiënt bellen, en dan kan vrijdag of maandag de CT worden gemaakt, op tijd voor de ingreep. Helaas moet het aanvraagformulier wel eerst goedgekeurd worden door de desbetreffende zorgverzekeraar alvorens de röntgenstralen het hoofd van de patiënt kunnen doorboren.

Vice-president Ronnie Brunswijk heeft evenveel haar op zijn hoofd als Pim Fortuyn in 2002 had, dus als dat het criterium is voor verminderde regelgeving geeft de hoop voor de toekomst.             

2 Reacties

  1. Clementine:
    15 juli 2021
    Zo zie je hoe regelgeving goede zorg in de weg gaat staan. Dit geldt eigenlijk overal, ook in het onderwijs. Ik noem deze regeldruk altijd ‘gestold wantrouwen’.
  2. Kirsten:
    19 juli 2021
    Je mist Ilona!