staken

Bij de machtsovername in 2020 door president Santokhi stond hem een gigantische klus te wachten; het land staat aan de economische afgrond. De president wil Suriname weer opbouwen, en een einde maken aan corruptie, 'de politieke spelletjes' zoals hij dat noemt. Het grootste probleem is de lege schatkist. De huidige regering zegt dat Desi Bouterse de staatsschuld gigantisch heeft doen oplopen en aan de nieuwe president de taak om een en ander weer te repareren, te onderzoeken waar al het geld is gebleven en te zorgen dat buitenlandse investeerders Suriname weer weten te vinden.

 COVID heeft de situatie uiteraard niet verbeterd, er zijn tekorten en met name de inflatie is fors. Voor de gewone man is het soms lastig te verteren dat zij eigenlijk geen geld hebben voor fatsoenlijk eten, terwijl zo vertelt de lokale badmeester “de president 31 dienstauto’s tot zijn beschikking heeft”. Geen idee of het zo is, en of de situatie in Paramaribo rooskleuriger is dan in het achterland van Nickerie, maar aan de prijzen te zien en het salaris te horen is het niet eenvoudig voor de gewone man.

Op deze dinsdag na het ochtendrapport zie ik de nodige patiënten op de poli waaronder een jongetje met een hele dikke lip met een klein wondje en dito kaak en wang in twee dagen ontstaan; gek genoeg geen koorts, geen pijn, niet ziek. Een week eerder was een kies rechtsonder verwijderd, maar daarna was alles goed gegaan. Toch maar even een echo laten maken, want er is gisteren een radioloog aangekomen uit Nederland. Wel wat kliertjes en oedeem, maar geen abces. En passant vertelt het jongetje aan zijn moeder dat hij 2 dagen eerder wel met zijn broertje een robbertje gevochten heeft. Toch een infect? De kinderarts neemt hem op voor IV-antibiotica en dan gaan we wel kijken of hij opknapt.

En dan houdt plots de poli op. Het personeel heeft bij monde van de bond een gesprek gehad met de directie over wat ik begrijp achterstallige betalingen, het gesprek is op niets uitgedraaid en het werk wordt neergelegd. “WE STAKEN”.

En dat start bij Zr Enschede die alle patiënten inschrijft, er gebeurt helemaal niets als deze dame niet alle papieren heeft ingevuld, dus als zij staakt stagneert de poli. Rita, een van de twee poliassistentes is nog in opleiding, krijgt geen salaris en kan mij dus nog wel helpen met het kindje; hij was klinisch opgenomen door de kinderarts, dus hoefde niet langs zuster Enschede en kon daarom gezien worden. Ik vraag aan Rita hoe het morgen moet met de OK als het personeel staakt; dat weet ze ook. De manager van de OK stelt mij gerust; wat er ook beslist wordt, de OK gaat door. En dan komt na twee uurtjes het verlossende woord, er gaat betaald worden (!?!)  en om 13.00 uur is de staking is voorbij. Goed getimed, de patiënten die de dupe zijn geworden van deze wilde staking patiënten moeten een week wachten.