belevenissen

13 oktober

De ochtend start met een ontbijt en daarna is het “grote visite “. Mijn collega KNO arts Gary , oogarts Angelina en ik worden door Dr Pasteur , de medisch directeur van het Institut langs alle patiënten geleid , zowel  de oog als KNO patiënten. Ik weet niet veel van oogheelkunde, maar er zijn veel gevallen van hoornvlies letsels. De patiënt met de tumor in haar neus ligt er nog steeds, braaf te wachten tot haar operatie gaat plaatsvinden. Het wachten is op een diathermie apparaat.

Dan naar de poli. Gary en ik zullen de patiënten er “doorheen” draaien om vervolgens naar de OK te kunnen gaan. Ik zie een man die zegt gehoorsverlies te hebben aan het linker oor. Bij het inspecteren van de trommelvliezen zijn geen afwijkingen zichtbaar. De stemvorkproeven worden door de patiënt niet begrepen. Er is een mogelijkheid om een gehoortest te laten maken, wat dan ook gebeurt. Gek genoeg heeft patiënt links een goed gehoor, doch rechts een gehoorsverlies. Nu begrijpt hij wel de stemvorkproeven en dat bevestigt de gehoortest. De dame die de hoortest heeft gedaan komt erbij of het mogelijk is dat links en rechts verwisseld is, maar dat is niet zo, ze heeft gelijk. De man flest de boel, maar waarom. Gary wordt erbij gevraagd en hij is het met mij eens: er is niets mis met het gehoor. De patiënt is teleurgesteld, hijhad blijkbaar een vorm van therapie verwacht.

De poli´s zijn volgens het zeggen van het personeel minder druk, omdat de mensen wel wat anders aan het hoofd hebben dan oog en KNO. Dus naar de OK .

De eerste patiënt is een man met een poliep in zijn neus. Met scoopje eenvoudig te verwijderen. Men kijkt raar als het na een half uurtje klaar is. Betekent dit : “zo dat is snel “of ´”had dit niet onder een kapje gekund”. Ik krijg er geen hoogte van. Voor de tweede OK heb ik me laten verleiden om een trommelvliessluiting te doen . Dit heb ik lange tijd niet gedaan , maar Gary heeft het nog NOOIT gedaan. Het is lastig uitleggen wat ik doe , omdat er geen meekijker op de microscoop zit . Uiteindelijk ligt het lapje na een uur op zijn plaats en nu maar bidden, smeken, hopen dat er geen infectie bijkomt en het lapje blijft zitten

Gary haalt me voor een patiënt die ruzie heeft gehad met een andere Haitiaan. Zijn lip is kapot gebeten !!!. Gary besluit het toch maar te hechten onder lokale verdoving en dan flink in de antibiotica

14 oktober

Na het lopen van de viste op de “afdeling” snel naar de poli om er 32 patiënten doorheen te prakken.  Veel patiënten zijn huisartsen werk, klachten van 1 of twee dagen, bijna alleen maar oor klachten. Het is voor mij lastig om poli te doen ; ik ben de taal niet machtig , men spreekt voornamelijk Haitiaans Creools , Makargy , de poli assistente maakt het mij niet makkelijk; ze spreekt geen woord Engels en gunt me geen tijd tussen de patiënten door om op adem te komen ( want ben ik dan in Delft gezegend met mijn assistente ) . Soms heb ik geen idee waar het over gaat , kijk in een oor , probeer in het Frans iets in de status op te schrijven en kies een medicijn uit de lijst van druppeltjes, zalfjes en tabletjes. Ik zie een aantal aparte patiënten die de kansloosheid aantonen. Een jongetje met pijn rond het oor op basis van een vreselijk gebit met zeer veel cariës. Paracetamol , meer kan niet. Een man met een uitval van de aangezichtszenuw door een chronisch loopoor met cholesteatoom . Nu is oor chirurgie niet mijn hobby , maar ook al zou ik er gat in zien dan is de boor niet werkend . Een meisje met een gezwel voor / boven haar oor . Er is een CT scan gemaakt in Port au Prince ( voor veel geld) die een tumor laat zien die het bot van de schedel richting hersenen al helemaal heeft aangetast. Ook haar aangezichtszenuw doet het niet meer. Kansloos , ik kan niets doe En tot slot een oude vrouw , vel over been met een enorme tumor achter op het gehemelte. Onder narcose brengen gaat in principe al niet laat staan de tumor verwijderen . Maar misschien zou ze überhaupt door haar slechte toestand narcose al niet overleven . Ze ligt nu op de afdeling met een infuus , wachtend op wat gaat komen

Van de Ok wordt ik niet veel vrolijker . Eerst een kindje met een te korte tongriempje . Mijn collega Gary twijfelt over de noodzaak van de ingreep en ik ben het met hem eens ; maar de patiënt heeft ervoor betaald, dus een kleine knip. Margarite , de anesthesie medewerker die fantastisch werk doet met de beperkte middelen die ze heeft , krijgt het mannetje niet in slaap. Later blijft de halothaanpot (een narcose gas ) kapot te zijn. De ingreep wordt afgeblazen. Goed voor het kind . Ik vraag Margrite waarom ze geen Isofluraan ( een ander narcose gas ) heeft gebruikt . Simpel antwoord : dat is er niet

Dan de patiënt de tumor van de oogkas . Vol goede moed begin ik eraan , maar het blijkt ongelofelijk lastig . Ik heb niet anders dan wat adrenaline tegen de zwelling en Magarite heeft niet veel meer dan de Halothaan. Met veel moeite kan ik de bijholte open maken, maar dan ben ik 1,5 uur en 700 cc bloedverlies verder. Margarite heeft nagevraagd , er is geen bloed beschikbaar voor patiënte. Ik beëindig de ingreep en heb er een slecht gevoel over. Na de tweede ingreep wordt mijn gevoel weer iets beter; ik laat Gary zien hoe ik keelamandelen verwijder , gebruikmakend van mijn vingers. Het resulteert in verwonderde hilariteit van de Haitianen. Bij de laatste patiënt verwijder ik een grote poliep uit de neus . Ook hier weer redelijk veel bloedverlies . Het is inmiddels 17.30 uur , tijd voor biertje en om 19.15 uur eten . Wat een dag ; de situatie maakt mij verre van vrolijk, wat een ellende allemaal.  

Zaterdag 15 oktober

De polikliniek is dicht, het is weekend. Met de twee kno-artsen rijden we met een auto van het Intitut het centrum van Les Cayes in . Het is onbeschrijfelijk wat je ziet. Veel huisjes zijn van steen maar de daken niet , dus dat is allemaal kapot. Het Institut heeft stroom omdat er een generator is, maar de stad heeft geen stroom , en het is wel duidelijk waarom : het grootste deel van de elektriciteit masten zijn om. De kathedraal staat nog overeind en is niet echt beschadigd. Ik kan er niet goed achter komen of er kerkdiensten worden gehouden . Geloven de mensen wel in God die het laat gebeuren dat er aardbevingen , cyclonen en ander natuurgeweld over Haïti komen ?

In de middag na het eten naar Port Salut gereden. Een plaatsje aan de kust op 1 uur rijden van Les Cayes. Het was een badplaatsje waar bevolking uit Port au Prince naar toe gingen om een weekendje door te brengen. Handdoeken mee naar het witte strand en de palmbomen . ER IS NIETS MEER VAN OVER !!. Palmbomen om , troep op het strand , alle restaurantjes en barretjes kapot een man die in Creools een monoloog houdt : hij spuwt zijn gal . Hij is alles kwijt door de orkaan. De zee is wel heerlijk om in te zwemmen , daar had de orkaan geen invloed op.

16/10

Zondag , we gaan naar een plaatsje Camp Perrin , waar een Belg een fabriek heeft waar hij mensen ook opleidt om werkzaamheden zelf te gaan doen , hoofdzakelijk staal bewerking. Hij krijgt af en toe containers binnen waarin groot materiaal over zee wordt vervoerd . Mogelijk iets voor de toekomst

Mrs Maggy , de grote organisator van de Intitut woont in Camp Perrin en we lunchen bij haar. Ze heeft een soort restaurant en wat kamers als B en B. Ze heeft jaren in Florida gewoond dus spreekt goed engels en ze vertelt voluit over problemen van het Institut en de Foundation waar alles op draait. De grote filantroop Mr Stratford is overleden en het Institut was zijn `baby`. Sinds zijn dood is niemand van de ´board´ van de foundation komen kijken en dat maakt de toekomst onzeker.