FEESTDAG

Gary had mij gisteren gezegd dat we vandaag drie patiënten zouden opereren. En dat op een dag dat het ziekenhuis dicht is, omdat het een feestdag is. Personeel wordt opgetrommeld waarbij het logisch zou zijn als alleen Marguerite, de anesthesie medewerker, een “recovery” medewerker en een omloop hun vrije dag zouden hoeven opofferen. Gary neemt me mee naar de poli om de patiënten te presenteren. Een jonge vrouw met een forse neuspoliep aan een zijde, diverse malen geopereerd maar men weet niet welke zijde en wanneer. Vervolgens een patiënt voor het verwijderen van de amandelen en ik ben het helemaal eens met de indicatie. Tot slot, jawel, wederom een trommelvlies sluiting. Als ik in het oor kijk zie ik alleen maar pus; een lapje onder het trommelvlies zal er direct weer uitspoelen. Ik stel voor dat we de patiënt eerst met druppels en eventueel antibiotica IV behandelen en haar dan volgende week opereren. De dame is – net als overigens de andere patiënten – uit Port au Prince gekomen, ritje van een slordige 4 uur. Ze mag hier een week opgenomen blijven maar ze heeft over twee dagen een examen, dus gaat ze met oordruppels naar huis en meldt zich dan over drie dagen weer om volgende week geopereerd te worden. Maar Gary tovert direct een ander meisje met een trommelvlies gaatje ui t de hoge hoed, die moet dan maar geopereerd. En een patiënt die ik vorige week op de poli heb gezien met een grote poliep in zijn neus is er ook al, want mogelijk opereren we die morgen of overmorgen, zullen we wel zien. Er bestaat hier denk ik geen “minister Schippers”, zij zou dit nooit eens zijn geweest met dit opname beleid.

We zijn om 8.00 uur klaar met deze voorbespreking en de eerste OK start om 10.15! Niet omdat er geen personeel is ( ze zijn er allemaal: Marguerite, de recovery verpleegkundige, 4 omlopen! , een technische jongen en nog iemand waar ik de functie omschrijving niet van begrijp ) maar omdat dit het tempo is in Haiti. Je moet absoluut geen haast hebben, en het begrip tijd lijkt überhaupt niet te bestaan. ( NB er is een klok op de OK gekomen: alleen voor Marguerite om haar anesthesie lijst goed te documenteren, maar niet om te kijken hoe laat het is. Een ding is zeker; als het donker ingevallen is, is het 18.00 uur en dat weten we dan ) Ik pas me aan en neem ook uitgebreid de tijd voor de trommelvliessluiting, ik leer Gary een amandel te verwijderen met de vinger ( helaas zijn vingers zijn zijn te kort) en dan komt het spannendste. De poliep gaan we uit de kaakholte halen onder de lip door, de zgn. Caldwell Luc benadering. Mijn collegae hebben dat geleerd en zullen dat dus kunnen. Vervolgens wil ik ze leren endoscopisch de rest te doen, aannemende dat ze de anatomie kennen. De Caldwell Luc lukt zeker, maar de endoscopische chirurgie is absoluut nieuw. Het blijft bij een poliep verwijderen, volledige bijholtechirurgie is absoluut niet aan de orde, als ik in de neus kijk om te zien wat er is gebeurd. Ik bewonder deze mensen om de wil die ze hebben om er iets van te maken, maar chirurgie vraagt basale anatomische kennis en vaardigheden die mijn collega’s waarschijnlijk alleen uit de boeken kennen (een scoop hebben ze nog nooit in hun handen gehad). Hier dan echt operaties te gaan leren vraagt om camera’s en monitoren, maar voornamelijk hele simpele basis behoeftes. Van goede anesthesie ( en mijn vriendin Marguerite is een absolute topper maar kan ook niet meer dan ze kan ) tot simpelweg Otrivin, van een simpele computer met CD ROM om de anatomie te kunnen bekijken tot een reservelamp voor de microscoop. En laten we dan vooral de time out, de sign out, de deuren teller, lean denken, de monitor die met net iets te lage resolutie, de investeringsbegroting inclusief business case en al die andere belangrijke OK zaken maar vergeten. Kortom, hier kan nog ongelofelijk veel gedaan worden, maar dat gaat JAREN kosten want de basis moet eerst worden neergezet. Om 15.30 zijn we klaar. In de kleedkamer druppelt er water van het plafond, want het regent buiten pijpenstelen; de boel staat blank. Ach, dat kan er na Matthew ook wel bij; dit buitje is een peulenschil in het regenseizoen.