BEWIJS

De dag begint met een gesprek met Dr. Pasteur over de patiënt met de tumor in haar neus, groeiend naar het oog. We besluiten haar niet te opereren. Reden is dat het oog al verloren is, de tumor ook niet in het geheel is te verwijderen daar het al angstig dicht bij de hersenen zit (bot lijkt reeds kapot) en ….de patiënt en familie zal het niet begrijpen wat er allemaal kan en zal gebeuren. Hij vertelt een verhaal van een jongetje met een kwaadaardige oogtumor die alleen te zien is met apparatuur; aan het oog zelf was het niet te zien. Dr. Pasteur verwijderde het oog maar de tumor was al buiten het oog gegroeid en kwam binnen enkele weken naar buiten. De conclusie van de familie was dat dr. Pasteur dit had gedaan; hij had een goed oog ( het zag er toch goed uit? ) verwijderd. Patiënten verwarren ook dingen, jeuk is pijn, links is rechts ( hé, mijn patiënt met het gehoorsverlies links ), ze weten het gewoon niet, en begrijpen het niet. Ze worden ook het slachtoffer van allerlei kwalijke praktijken. Een patiënte had ergens een foto van haar bijholten laten maken er kwam hiermee naar de poli. Er stond van alles op de foto, maar geen bijholten. Ook een schedelfoto na trauma bleek volledig zwart.

Als iets bewezen kan worden moet je het doen. Ik haalde 2 watjes van wattenstokjes ( jawel ook hier, doch geen doos gebak wat een goed Delfts gebruik is bij dit soort zaken ) en een luciferhoutje uit een oor. En tot mijn stomme verbazing werd het aan de patiënt mee gegeven. Als bewijs. Op het OK programma staat een meisje die ik zelf vorige week op de poli had gezien, met een poliep in haar oor. Met haar operatiehemd al aan zegt ze dat de poliep er al uitgevallen is; met een zaklamp van mijn telefoon op de drempel van de OK zie ik de poliep nog zitten. We hebben hem in een injectiespuitje (een potje hebben ze niet ) mee gegeven aan de patiënt. Als bewijs. Ik moet denken aan het boek “Liever rechtop sterven dan op je knieën” van Bram Moszkowicz: we zijn hier juridisch defensief correct bezig.