KLACHT

Elke dag weer verbaas ik me weer over zaken die hier toch wel iets anders zijn dan bij ons. Zo ook na een dagje poli. Enige tijd geleden werd er een formele klacht ingediend bij de klachtenfunctionaris van het RdGG omdat in het behandelcentrum Naaldwijk, als gevolg van de dunne muren de gesprekken waren te volgen. Ik weet dat ik een luide stem heb, maar KNO kent een populatie patiënten die met een klacht komt nl gehoorsverlies waardoor je wat harder moet praten. Enfin, formele klacht, schenden van de privacy.

Mijn twee collega’s hier hebben beiden een kamer op de polikliniek, maar het is ook mogelijk om met drie KNO artsen op 2 kamers de patiëntenstroom weg te werken! Gary en ik delen een kamer en doen beiden concessies. Hij kijkt met een hoofdlamp in oren, neuzen en kelen, terwijl ik de microscoop gebruik om in oren te kijken, maar het licht van de microscoop ook gebruik om een neus en keel te inspecteren. Men wordt inventief. Gevolg daarvan is wel dat er gemiddeld vijf patiënten IN de spreekkamer zitten te wachten alvorens ze op een van de twee stoeltjes voor de dokter worden geparkeerd door Margaky, de poli assistente, waarna ze luidkeels op de gang de volgende patiënt roept en op de bank in de spreekkamer zet. Het maakt vervolgens ook niets uit dat je de patiënt niet groet, je onderzoek doet, iets in de status opschrijft en de status aan Margaky geeft die vervolgens tegen de patiënt zegt: “Fini”, en ik vervolgens de patiënt ook niet meer hoef de groeten omdat hij al van de stoel is verdwenen. Margaky schrijft vervolgens het recept uit en stuurt de patiënt naar de apotheek.  ‘s-Lands wijs, ’s-lands eer. Ik ben bang dat we met deze manier van werken wel 12 klachtenfunctionarissen in ons ziekenhuis nodig zouden hebben, in plaats van de twee die we nu rijk zijn. Klachtenfunctionaris in Haïti een uitstervend beroep? Nee, de eerste moet nog geboren worden; zal wel nooit gebeuren.